Thangtong Gjalpo: Modlitwa o zażegnanie słowami prawdy strachu przed wojną

Om mani peme hung

 

Zwycięski Majtrejo, niedościgły, szlachetny Awalokiteśwaro,

Srogi królu Hajagriwo, Czcigodna Taro oraz wszyscy

Buddowie, których wspomnienie uwalnia od wszelkiego lęku,

Pełne współczucia klejnoty Schronienia, wysłuchajcie mnie, proszę!

 

W tej epoce wzbierania gigantycznej fali indywidualnej

Złej karmy i zawiści, w dobie zmagań i pięciu rodzajów upadku,

W wieku cierpienia, koszmaru konfliktów i waśni,

Strawcie je wszystkie, błagam, w żarze swej współczującej mądrości!

 

Ześlijcie deszcz nektaru miłości tym, co wzniecają ogień nienawiści,

Błogosławcie im, by przejrzeli i dostrzegli,

Że byli sobie nawzajem kochającymi rodzicami,

I by dzięki temu pławili się odtąd w szczęściu i pomyślności!

 

Oby podłe duchy elementów,

Które wnikają w umysły istot, w jednej chwili

Zmieniając je w śmiertelnych wrogów,

Nigdy więcej nie wzięły we władanie tej ziemi!

 

Oby wszyscy, co zginęli w bitwie, walce i na wojnie,

Natychmiast przestali czynić zło tak w postaci przyczyny, jak skutku,

I odrodziwszy się w czystej krainie Sukhawati,

Poprowadzili do niej każdą czującą istotę!

 

Oby wszyscy, wolni od konfliktów i waśni, żyli długo,

W dobrym zdrowiu i zgodzie z dziesięcioma cnotami,

Oby zawsze mogli liczyć na deszcz i obfite plony,

Przyczyniając pomyślności sobie i światu!

 

Oby ta czysta powszechna modlitwa ziściła się

Z mocy współczucia Lamy, Jidama, Trzech Wzniosłych i Wyjątkowych,

Nieskazitelnej samej z siebie takości oraz przyczyny i skutku,

Niezawodnej natury przejawiania wszechrzeczy!

 

 

Wielki jogin Thangtong Gjalpo pojawił się w khampowskim Minjaku, gdy szalała tam wojna, której nie było widać końca, gdyż nikt nie potrafił pogodzić zwaśnionych stron. Przepełniony bodhicittą, wypowiedział te słowa, sypiąc płatki kwiatów, i zakończył tak konflikt, uśmierzając zawiść i złość w umysłach walczących, którzy odtąd cieszyli się dostatkiem, szczęściem i pokojem.

 

 

 

 

Thangtong Gjalpo (1385–1464 albo 1361–1485) był mahasiddhą i wizjonerem, wynalazcą, budowniczym, artystą, lekarzem, mediatorem itd. – jednym z najwybitniejszych mistrzów buddyjskich w historii Tybetu.