Tybetańskie Centrum Praw Człowieka i Demokracji (TCHRD) z Dharamsali informuje o zatrzymaniu Kelsanga, który „poskarżył się w mediach społecznościowych, że jest szykanowany przez władze lokalne” w Dengczenie (chiń. Dingqing), w prefekturze Czamdo (chiń. Changdu) Tybetańskiego Regionu Autonomicznego.
Jestem zwykłym mieszkańcem wioski Sedrak w okręgu Dengczen (chiń. Dingqing), w mieście Czamdo (chiń. Changdu). Piszę te słowa z sercem pełnym bólu i rozpaczy. Moja rodzina zmaga się z wieloma problemami, w tym brakiem wody i elektryczności.
Parlament Europejski – obchodzący 50. rocznicę nawiązania stosunków dyplomatycznych z Chińską Republiką Ludową – 8 maja przyjął rezolucję, w której potępia Pekin za gwałcenie praw człowieka w Tybecie.
Miałem szczęście spotykać się z poprzednikami Waszej Świątobliwości i prowadzić z nimi przyjazne rozmowy.
Władze chińskie „wprowadzają nowe obostrzenia”, utrudniając przyjmowanie nowicjuszy do tybetańskich klasztorów buddyjskich w Amdo (przyłączonym administracyjnie do prowincji Qinghai).
– Akhu, dlaczego tylu Chińczyków przyjeżdża do Tybetu?
Dzigme Gjalcen – założycie i dyrektor słynnej, wielokrotnie nagradzanej i stawianej za wzór „średniej szkoły zawodowej”, którą władze chińskie kazały zamknąć w lipcu 2024 roku – uroczyście poinformował, że uzyskał zgodę na ponowne otwarcie placówki.
Od 2002 roku [do września 2006] odbyło się pięć rund rozmów przedstawicieli Jego Świątobliwości Dalajlamy i rządu Chin. Służyły one budowaniu atmosfery otwartości, niezbędnej do wypracowania obopólnie akceptowalnych decyzji w sprawie przyszłości narodów tybetańskiego i chińskiego.
Według tybetańskich źródeł zwłoki Hungkara Rinpoczego zostały skremowane 20 kwietnia „w środku nocy” w Ho Chi Minh, w Wietnamie. „Uroczystości” pilnowało czterdziestu wietnamskich policjantów i trzydziestu chińskich aparatczyków „z departamentów różnych szczebli”. Kategorycznie zakazano filmowania i robienia zdjęć.
Jeszcze dwadzieścia lat temu mieliśmy bardzo niewiele wybitnych nauczycielek Dharmy. Uważam, że głównie za sprawą braku wykształcenia. Społeczeństwa, w których rozwijał się buddyzm – na Wschodzie, w Indiach i Tybecie – były bardzo patriarchalne, a więc z zasady odbierały kobietom dostęp do wiedzy i niezależność.