Choć na jasnym niebie

Śmieje się złote słońce

Nic nie ukoiło

Bólu rozłąki

Odległy przyjacielu, nic nie ukoiło

 

Choć na niewinnym niebie

Bije czyste serce białego księżyca

Nigdy ci nie ofiarowano

Leczniczej rosy miłującej dobroci

Odległy przyjacielu, nigdy ci nie ofiarowano

 

Wielki księżycu w pełni

Nie wędruj dalej samotnie

Tęsknię za czcigodnym przyjacielem

Którego noszę w sercu

Odległy przyjacielu, tęsknię, choć noszę cię w sercu

 

Przez ściany chmury

Ślemy pieśni twej nieobecności

Lecz posłańca

Zmiótł okrutny wiatr

Odległy przyjacielu, zmiótł okrutny wiatr

 

W labiryncie samsary

Zostawiłem już połowę tego ulotnego życia

Odległy przyjacielu

Nie przestaję czekać z nadzieją

Odległy przyjacielu, nie przestaję czekać z nadzieją

 

Już wkrótce

Dla Tybetańczyków stąd i stamtąd

Nastanie złota era święta zjednoczenia

W szczęściu twego powrotu

Odległy przyjacielu, w szczęściu twego powrotu