Bodziesz niebo niczym gradowa chmura.

Para z paszczy i nosa

przypomina kłęby szarego dymu,

język błyskawicę,

a mruczenie odległy grzmot.

Ziemia drży pod ametystami kopyt,

najtwardsze skały kruszą się

pod nacierającymi rogami.

Oczy władają niebem

niczym słońce i księżyc.

Machnięciem potężnego jak pień ogona

rozganiasz chmury na niebie.

Nawet muzyka cichnie

oniemiała twoim rykiem.

Taki cud przemierza

na czterech kopytach Krainę Śniegu.

Mało który dwunóg

może się z nim równać.

Obyś zawsze wychodził zwycięsko

z konfrontacji z bronią bezlitosnego człowieka.

 

 

 

Pagpa Lama (1235–1280), wielki mistrz buddyjski i bratanek Sakja Pandity, był nauczycielem Kubilaja, który w 1254 roku powierzył mu polityczną władzę nad Tybetem. Przebywając na dworze, nakłonił mongolskiego chana do poniechania kontrolowania przyrostu naturalnego Chińczyków przez topienie ich w morzu.

 

Za magazynem „Mądrość”