Buddo we własnej osobie, drogocenny Guru z Oddijany,

Skieruj wzrok na udręczonych epoką upadku.

Kjema! Ślubowawszy nigdy nie opuścić ludu Tybetu,

Jak możesz łamać słowo i odwracać się do nas plecami?

Jeśli nasza karma jest tak ciężka, że nie ochroni nas Twe współczucie,

Gdzie się podziała Twoja mądrość, miłość i siła?

Nie ma dla nas innego schronienia i nadziei,

Całym sercem błagamy więc, pokaż bezmiar swej mocy

I chroń nas w nieszczęściu,

Gdy błądząc, przekreślamy własną zasługę.

Niech błogosławieństwo Twej mądrości przeniknie nasze serca,

I obudzi uśpione dobre skłonności,

Zażegnując niebezpieczeństwa, czyhające na ten świat i jego mieszkańców,

Oraz darząc szczęściem i pomyślnością wszystkiemu i wszędzie.

Om ah hung bendza guru pema siddhi hung

 

 

Czung Ngałang Ciekji Drakpa z Mindrolingu, czwartego dnia szóstego miesiąca roku wody i wołu (1973) w Lhasie.

 

 

 

 

 

Minling Czung Rinpocze (1908–1980) był regentem i nauczycielem głowy klasztoru Minling, jednego z najważniejszych ośrodków njingmapy. „Błaganie” – z niezwykłą w buddyjskich modlitwach „pretensją” do Padmasambhawy, uważanego przez Tybetańczyków za drugiego Buddę i ojca ich tradycji duchowej – napisał w czasie rewolucji kulturalnej, podczas której można było skończyć na „wiecu walki” za najmniejszy przejaw religijności.