Oczy

Czarniejsze od mroku

I bardziej milczące

 

Kły

Ostrzejsze od żalu

I skrupulatniejsze

 

Kiedy świeci słońce

Wilk śpi w górskiej głuszy

I nic do nas nie ma

Ale gdy wzgórza okrywa półmrok

A rzeka powoli odpływa w ciemność

Nagle zostaję sam z łąkami, skałami, wiatrem

 

I wtedy jedynym susem

W górskiej szczelinie pojawia się wilk

 

Szybszy niż wiatr

I bardziej zaciekły

 

Dobywając z gardła skowyt

Dłuższy od miecza

I bardziej żałobny

 

 

 

 

Alai jest najpopularniejszym tybetańskim pisarzem w Chinach, choć wielu rodaków widzi w nim raczej twórcę chińskiego.