W kraju otoczonym murem śnieżnych gór

Tryska źródło wszelkiego szczęścia i pomyślności,

Uosobienie współczucia, Tenzin Gjaco, Ocean Mądrości.

Obyś trwał niezmiennie do końca samsary!

 

 

 

Wiersz napisany na cześć Siódmego Dalajlamy przez tybetańskiego króla Pholhane w 1745 roku i tradycyjnie recytowany na zakończenie uroczystości państwowych oraz rozpoczynający przedstawienia operowe w Lhasie, dziś – ze „zaktualizowanym” imieniem – jest najpopularniejszą modlitwą o długie życie Jego Świątobliwości i nieformalnym hymnem Tybetu. Tu, „w prezencie na 90. urodziny”, w wersji (i przekładzie) Tenzin Czogjala, uchodźcy w Australii, Philipa Glassa i ponad stu wychowanków Tybetańskiej Wioski Dziecięcej.