Diaspora świętowała dziewięćdziesięciolecie Jego Świątobliwości Dalajlamy od piątego dnia piątego miesiąca (czyli przypadającego w tym roku 30 czerwca dnia urodzin Dalajlamy w tybetańskim kalendarzu królewskim) do 6 lipca (urodzin z kalendarza gregoriańskiego). Tybetańczycy i wierni na całym świecie wykupywali z rzeźni zwierzęta, karmili bezdomnych i pomagali potrzebującym, po buddyjsku „gromadząc zasługę” w intencji długiego życia Dalajlamy.
Bill Clinton, 42. prezydent Stanów Zjednoczonych
Wasza Świątobliwość, Hilary i ja mamy zaszczyt dołączyć do niezliczonych wielbicieli na całym świecie, składając Waszej Świątobliwości najlepsze życzenia z okazji dziewięćdziesiątych urodzin.
Om Swasti!
Do zgromadzenia niedościgłych Nauczycieli, dawnych i obecnych,
Magicznego tańca Ciała, Mowy i Umysłu niepoliczalnych Buddów,
Ukazujących się stosownie do możliwości uczniów,
Spełniających życzenia klejnotów, źródła wszelkiego dobra i prawości,
Zanosimy modlitwy z żarliwym oddaniem:
Niechaj Tenzin Gjaco, Opiekun Krainy Śniegu, żyje bez końca!
Darzcie błogosławieństwami, by Jego życzenia spełniały się bez przeszkód!
Władze chińskie przygotowują się do przypadających 6 lipca obchodów dziewięćdziesiątych urodzin Dalajlamy, który – jak podają indyjskie media, powołując się na sikjonga – może z tej okazji przedstawić plan „sukcesji”.
Podczas spotkania przywódców tybetańskich tradycji duchowych 24 września 2011 roku wystosowałem oświadczenie do rodaków w kraju i poza jego granicami, wyznawców tybetańskiej tradycji buddyzmu oraz wszystkich mających związek z Tybetem i Tybetańczykami w sprawie przyszłości instytucji Dalajlamy. Przypomniałem wtedy, że „już w roku 1969 oświadczyłem jasno, że to zainteresowani ludzie powinni zdecydować o dalszym trwaniu inkarnacji Dalajlamów”.
Gdyby scalić wszystkich Buddów, ich dzieci i uczniów,
Nie dorównaliby ułamkowi Twych dokonań, Przewodniku istnienia i spokoju,
Przywódco bogów i ludzi, Tenzinie Gjaco. Twoja sława rozlewa się jak ocean.
Chroń nas wszystkich milionem swych cnót, póki nie osiągniemy Przebudzenia!
Muszę odnieść się do opublikowanego 16 czerwca artykułu z chińskojęzycznej wersji „New York Timesa”.
Piszą tam, że „Dalajlama ma już prawie dziewięćdziesiąt lat i tybetańska diaspora martwi się o przyszłość swojej nacji”. Oburza mnie – jako Tybetankę – takie dziennikarstwo, przeinaczanie faktów i wyrywanie ich z kontekstu. To nie są problemy z przekładem, tylko brak odpowiedzialności w obliczu kwestii kluczowych dla przyszłości narodu.
Mam wiele dobrych wspomnień z wizyt w Waszym kraju, który po raz pierwszy odwiedziłem w 1979 roku. Bardzo cieszy mnie zainteresowanie i zapał, z jakim starsi i młodsi Mongołowie podchodzą do propagowania ludzkich wartości oraz – tak potrzebnego – łączenia tradycyjnej wiedzę buddyjskiej z nowoczesną edukacją.
W tym roku przypada trzydziesta rocznica zniknięcia Genduna Czokji Nimy. Władze chińskie uprowadziły chłopca i jego rodzinę w kilka dni po uznaniu go przez Dalajlamę za ważnego buddyjskiego przywódcę.
Miałem szczęście spotykać się z poprzednikami Waszej Świątobliwości i prowadzić z nimi przyjazne rozmowy.