droga moja

z karceru prześladowcy walki o wolność nie poniecham nigdy

i będę twym dożywotnim więźniem

 

miłości

jestem twoim więźniem na całe życie

chcę żyć w mrocznym ciebie środku

żywiąc się osadem twojej krwi

 

niesiony falą estrogenu

 

słyszę równe uderzenia twego serca

kropla za kroplą, niczym górski strumień z topniejącego śniegu

przeszywasz mnie na wylot

jakbym był upartą, odwieczną skałą

kropla za kroplą

 

dniem i nocą

 

w ciemności ciebie

idę po omacku

winem, które pijesz

piszę tęskne wiersze

jak głuchy, co żebrze o dźwięk

chcę upijać się tobą w tańcu miłości

 

kiedy palisz, czuję twoje płuca

wdech, wydech

wykasłujesz moją truciznę

a ja karmię duszę czystym powietrzem

 

najdroższa, jestem twym dożywotnim więźniem

dzieckiem, które nie chce się urodzić

wtulam się w ciepłe łono

oddycham twym oddechem

chłonę twój spokój

 

niemowlęcy więzień

w twoich trzewiach

nie lęka się alkoholu i nikotyny

trucizn twej samotności

potrzebuję ich

chcę ich do bólu

 

może jako twój więzień

nigdy nie zobaczę światła

moim przeznaczeniem jest ciemność

w tobie będzie mi dobrze

blask zewnętrznego świata

przeraża mnie

i męczy

twoja ciemność jest mi wszystkim

prosta i nieprzenikniona

 

 

 

1 stycznia 1997

 

 

 

Liu Xiaobo był najbardziej znanym chińskim dysydentem. Spędził dwa lata w więzieniu za udział w studenckich protestach na Tiananmen; w 1996 roku skazano go na trzy lata reedukacji przez pracę między innymi za napisanie petycji w obronie Tybetańczyków. W Boże Narodzenie, w 2009 roku wymierzono mu karę jedenastu lat więzienia za udział w pracach nad Kartą 08 – publicznym apelem o reformy polityczne, rządy prawa i demokratyzację Chin; 8 października 2010 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Przez następny rok jego żona Liu Xia uzyskała zgodę na jedno widzenie. Zmarł w więzieniu 13 lipca 2017 roku.