Dwudziestosześcioletni Jangka Njingczak, pisarz, ekolog, autor podręczników i książek dla dzieci, utonął 26 czerwca, zbierając dowody nielegalnych połowów w chronionym jeziorze Kuku-nor (tyb. Co Ngyn) w prowincji Qinghai.
Archiwa tagu: Sztuka
Rongło Gendun Lhundrub: Szczególne uczucie
Pieśniarz z Driru skazany na trzy i pół roku więzienia
Gonpo Tenzin, popularny pieśniarz z Driru (chiń. Biru) w prefekturze Nagczu (chiń. Naqu) Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, został 15 kwietnia skazany na karę trzech i pół roku pozbawienia wolności i utratę „praw politycznych” na cztery lata przez Pośredni Sąd Ludowy w Lhasie.
Sonam Rinczen: Trzy dzielnice
W ukochanym U-Cangu
Gdzie ośnieżone góry Tybetu spowija współczucie
Niebiański Budda Jiszin Norbu
Któremu Tybetańczycy zanoszą swe radości i smutki
Czojing Kalden: To karma
To karma, że komuniści zdeptali
kamienne filary ośnieżonych gór,
to karma, że tracą grunt pod nogami
w dobie informacji i technologii.
Lolo: Podnieście tybetańską flagę, dzieci Krainy Śniegu
W imię niepodległości Tybetu
Nasi Królowie dawali odpór czerwonym Chińczykom
Wierni prawdziwemu znaczeniu drogi środka
Podnieście tybetańską flagę, dzieci Krainy Śniegu
Obawy o zdrowie skazanego pieśniarza z Juszu
Bliscy alarmują, że trzydziestodwuletni Lolo, pieśniarz z Juszu (chiń Yushu) w prowincji Qinghai, stracił w więzieniu zdrowie.
Bhuczung D. Sonam: Kwiatki w gruzach
Jeszcze jestem mały
Chciałem się tylko pobawić
W chowanego
Potem wrócić do mamy
Przymierzyć czekające na mnie nowe buty
Szoklung: Stara thangka
W starym, czarnym namiocie
mieszka wiekowa, poczerniała thangka,
kupiona na lhaskim Barkhorze,
kiedy tybetańskim powietrzem
oddychali jeszcze Gjalła i Panczen.
Therang: Szokdziang – o szczególnym przyjacielu w szczególnym dniu
Przyszli po mnie dokładnie pięć lat temu, rano, znienacka. Wzięli też mojego przyjaciela, którego dziś wspominam. Zarzucili nam na głowy czarne worki, skuli ręce i powieźli do więzienia, gdzie dostaliśmy po maleńkiej, wąskiej celi. On siedział dokładnie naprzeciwko. Dostrzegałem go, ilekroć otwierali drzwi, i wiedziałem, że szuka mnie wzrokiem. Domyślam się, że widział mnie wyraźnie, bo unosił brwi, studiując moją twarz z wielkim skupieniem i troską. Wciąż mam przed oczami to przeszywające, dociekliwe spojrzenie. Potem napisałem mu z więzienia list, w którym opowiadałem o wrażeniach i uczuciach z tamtego lochu. Za kratami emocje mają szczególną intensywność i moc. Dziś próbuję je odtworzyć. Jestem po drugiej stronie muru, ale niosę w sobie nietającą więzienną zmarzlinę, pamięć na zawsze skutą lodem.