złoty dachu świata
klejnocie wieńczący ziemię
majestatyczna Potalo
tyś męstwem nieustraszonych
nieusuwalnym dowodem historii
pośród kurzu nawałnicy burz
pałająca dumnym złotym światłem
proszę, trwaj jasna!
proszę, trwaj niezmienna!
Archiwa tagu: Sztuka
Go Szerab Gjaco: Niech go pamiętają
Narodziny i śmierć definiują życie swoją nieuchronnością i ostatecznością. Dzień w dzień umierają tysiące osób, rozsianych po tej planecie niczym mrówki. Dotyczy to również mikroskopijnej grupki moich znajomych, którzy gasną jak świece i znikają bez względu na wiek.
Dezom: Tybetańskie radości i smutki
W bezkresie Krainy Śniegu
Kosztowałam i radości, i smutku
Radości, bo tu przyszłam na świat
Smutku, bo nie poznałam smaku wolności
Rodacy z Krainy Śniegu
Tęskniący za Opiekunem Jiszinem Norbu
Roniący gorzkie łzy żalu –
Taki los Tybetańczyków z trzech dzielnic
Przetrzymywanie tybetańskiego reżysera w Silingu
Pema Ceten – najpopularniejszy tybetański reżyser, 26 czerwca poturbowany i zatrzymany przez policję na lotnisku w Silingu (chiń. Xining), w prowincji Qinghai, a następnie skazany administracyjnie na pięć dni pozbawienia wolności za zakłócanie porządku – nadal przebywa w „rządowym szpitalu”.
Gar Samdup Cering: Lampka długiego życia
Cień bohaterskiego Gesara
Ciało i kości rozdzierane nieznośnym bólem
Płomień w sercu bezkresnej krainy
Ziomkowie wsłuchani w opowieści przodków
Oby kołysał cię sen spokojny
Pobicie i zatrzymanie znanego reżysera w Silingu
Pema Ceten (ang. Tseden) – najbardziej znany, wielokrotnie nagradzany reżyser pierwszych tybetańskojęzycznych filmów, takich jak Stary pies czy Tharlo – został zatrzymany i pobity przez policję na lotnisku w Silingu (chiń. Xining), w prowincji Qinghai.
Dube: Odległy przyjaciel
Choć na jasnym niebie
Śmieje się złote słońce
Nic nie ukoiło
Bólu rozłąki
Odległy przyjacielu, nic nie ukoiło
Gepe: Już idę
Bracie wygnańcu, już idę
Z oczami pełnymi łez, już idę
Rozmawiać o Kraju Śniegu, już idę
Pełen oddania dla Lamy, już idę
Pełen oddania dla Lamy, już idę
Kjabczen Dedrol: Śpiewaczka i agat
Piosenkarka nazywała się Jangczen Pema i jeszcze gdy żyła, opowiadano o niej najróżniejsze historie. Mówiono, że zrobiła skrobankę w szpitalu i że ojcem dziecka był sekretarz władz miejskich, który na otarcie łez kupił jej mieszkanie, że tantryk jego rodziny, specjalista od czarnej magii, dmuchał jej w usta dla dosłodzenia i wzmocnienia głosu, że skradła innej śpiewaczce nie tylko narzeczonego, ale też talent, i takie tam.
Szokdziang: Ogień
Jądra miażdżone między jednym niebem a drugim,
Nagły grzmot eksplozji,
Głód wolności i żałość ćmy