Samolot zniża się, popadam w przygnębienie, mam zawroty głowy,
Szybko podają mi tlen i lekarstwa. Czytaj dalej
Archiwa tagu: Sztuka
Drugie zatrzymanie po powitaniu byłego więźnia w Sertharze
Policja zatrzymała jednego z Tybetańczyków, którzy 16 września witali wracającego z więzienia – i następnego dnia ponownie osadzonego w areszcie – pisarza Gangkje Drubpę Kjaba.
Pisarz z Sertharu zatrzymany w dzień po zwolnieniu z więzienia
Gangkje Drubpa Kjab, którego 16 września zwolniono z więzienia na rok przed zakończeniem kary, został następnego dnia zatrzymany przez policję w Sertharze (chiń. Seda), w prefekturze Kardze (chiń. Ganzi) w prowincji Sichuan.
Szerten: Wołanie
Długie wstęgi Maczu i Driczu
Toczą moją życiodajną krew
Przetykane łąkami pasma gór
Dźwigają na sobie ten świat
Przedterminowe zwolnienie pisarza z Sertharu
Gangkje Drubpa Kjab – popularny pisarz z Sertharu (chiń. Seda) w prefekturze Kardze (chiń. Ganzi) w prowincji Sichuan – został 16 września zwolniony z więzienia na rok przed zakończeniem kary.
Kelsang Jonten: Khatak
Z kraju Dharmy
Bóstwo najwyższe Tybetu
Przeznaczone trzem dzielnicom
Słońcem mego serca
Jest na zawsze Jiszin Norbu
Słońcem mego serca
Jest na zawsze Jiszin Norbu
Rinpung Tenczo: Wodospad piwa
Soczysto zielona łąka
Piękna, eteryczna dziewczyna
Kojąca, melodyjna pieśń
Przystojny, niecierpliwy młodzieniec –
Oser: Tybetański hymn w Chinach
Wielu Chińczyków nie miało pojęcia o istnieniu tybetańskiej flagi, dopóki nie zobaczyli dumnych śnieżnych lwów o turkusowych grzywach oraz „trzech klejnotów” Buddy, Dharmy i Sanghi na sztandarach domowej roboty podczas eksplozji protestów w Tybecie w 2008 roku. Potem utrwalili je sobie w czasie solidarnościowych demonstracji towarzyszących światowej sztafecie olimpijskiej, niemniej wiedza ta najwyraźniej nie rozciąga się na tybetański hymn, jego słowa i melodię.
Sangce: Mam wszystko
Mam esencję złota i srebra tej ziemi
Mam skarb kryształowej wody
Mam czyste powietrze całej przestrzeni
Trzeźwo myśląc, mam wszystko
Oser: Twarze wyzwolonych niewolników
Szukając materiałów do nowego eseju, od kilku dni grzebię w najbardziej wypieszczonym organie partii – „Kronice ilustrowanej Chin”, która sama nazywa siebie „twarzą kraju i pamięcią ludu”. Postanowiłam policzyć, ile zaserwowano nam tam portretów „wyzwolonych” Tybetańczyków. Wyniki przerosły moje oczekiwania.