Rozumiejący język kalendarza i zwierząt
Czytający w pięknie nocnego nieba –
Koczownicy z płaskowyżu
Archiwum kategorii: Teksty
Dziamjang Kji: Jak uciekinierka z więzienia
Przedwczoraj zadzwonił menadżer i powiedział, że w lhaskiej księgarni ktoś zamówił po sto egzemplarzy książki mojej i męża. Natychmiast je dostarczyliśmy, ale że nie mieliśmy kontaktu z kupcem, poprosiliśmy, żeby mu powiedzieli, że przyjmujemy też przelewy internetowe. Do transakcji jednak nie doszło, za to znów zadzwonił agent z informacją, że następnego dnia w sklepie pojawiło się sześciu czy siedmiu panów z różnych urzędów i skonfiskowało dwieście sztuk „Podziału władzy i ochrony praw” oraz „Praw i pomyślności”. Przy okazji zabrali jeszcze wszystkie egzemplarze mojej „Siły serca”. Od razu pomyślałam, że ukartowali to z niedoszłym „nabywcą”, ale pewności mieć nie mogę.
Owcze bobki: Szacunek
starych melodii nie gra się na instrumentach z muzeum
kiedy umrę, zbawi mnie wiara
nie mogę tego oglądać
dawno już tym rzygam
patrzcie, jak nas namalował
po pierwsze, nie masz dla nas szacunku
nie obchodzą mnie twoje powody
nie chcę zrozumieć
i nie zamierzam cię znosić
niech mi tylko ktoś da pałę na tego bandziora
na razie mogę walczyć jedynie słowami
więc masz ode mnie dwa: durniu przeklęty
nie obchodzą mnie twoje produkcje
liczyć powinna się tylko prawda
jak prawda o tobie jest w moich słowach
popraw się i zwróć mi pustą kartkę, ćwoku
sięgnę po jedyne co mam, własne sumienie
żeby zbudzić serce duszy ziomków
żadnego przesłania, tylko diss
i jeszcze na koniec keep on peace
Kjabczen Dedrol: Bez tytułu
Kimkolwiek jest stwórca, zawiesił mnie w przestrzeni.
Wciągany w płuca dym z cudzego papierosa
W chwili wydechu okazuje się bezbarwny
Jak dyskusja obcych ludzi.
W gałęziach tamtego drzewa śpiewa kukułka.
Oser: Spowite szkarłatem sioła i klasztory Czamdo
Grupy robocze rozlokowano we wszystkich tysiącu siedmiuset klasztorach Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA). Mówiono mi, że początkowo Pekin chciał zainwestować w to trzy tysiące aparatczyków, ale skończyło się na siedmiu tysiącach. Grupy robocze stoją także w każdej z pięciu tysięcy czterystu tamtejszych osad. W rządowych mediach piszą, że zatrudnili w nich „dwadzieścia tysięcy kadr”; nie mam pojęcia, czy ta liczba obejmuje tamtych ze świątyń.
Zang Jianchun: Media w Chinach
Chińczyk pyta Amerykanina: „Ilu macie dziennikarzy i ile piszą codziennie artykułów?”.
Kadrak Trajang: Potala, Norbulingka, Kailaś
W pałacu Potala zasiada Lama
A jest On emanacją Czenrezika
Klejnotem serca Tybetańczyków
Panem mądrości
Oser: Dała, hunwejbin z Dżokhangu
Oser: W 1966 roku uczył się pan w szkole średniej w Lhasie. Był pan jednym z pierwszych hunwejbinów w tym mieście. Czy pamięta pan okoliczności powołania czerwonej gwardii?
Dała: Samo wyszło. Robiono to w całych Chinach, zrobiliśmy i my. Nie pamiętam szczegółów, ale to musiało mieć związek z przyjęciem czerwonogwardzistów przez przewodniczącego Mao na Tiananmen. Każdy uczeń mógł wtedy nałożyć czerwoną opaskę.
Garce Dzigme: Mój serdeczny apel do rządu Chin
Gdybym nie mógł korzystać z prawa do wyrażania swoich poglądów, po cóż by mi było ludzkie ciało? Będę przeto głosił to, co uznaję za Prawdę, do śmierci. Każdy posiadany talent poświęcę sumiennemu informowaniu rządu Chin o cierpieniu Tybetańczyków. Skoro odpowiadają za nie owe władze, tylko one mogą położyć mu kres. Ze łzami w oczach błagam więc chińskich przywódców o zakończenie katuszy, jakie zadają naszemu narodowi.
Oser: Larung
Stoję przed ścianą szarej mgły,
która powoli opada, odsłaniając dolinę Larung
z ostańcami domów duchownych.
Niebo imperium, które pozbyło się cesarza,
Co daje ci prawo odbierania możliwości życia?