Do Chin z psim chwostem
Z okrytej bielą tybetańskiej ziemi
Od moich rodaków z Krainy Śniegu:
Chiny, zostawcie nas w spokoju
Archiwum kategorii: Teksty
Guo Yuhua: Nikt nie jest bezpieczny
Jakie uczucie dominuje dziś w Chinach? Sądzę, że wielu powie: rozczarowanie, zawód biorący się z mizernego podnoszenia jakości życia w porównaniu z zawrotnym wzrostem gospodarczym. Oraz z kontrastu między stopniem awansu społecznego jednostek a rosnącym znaczeniem „wielkiego i potężnego kraju”.
Cultrim Gjalcen: Krwawe łzy
Pędzę, ścigam wszędzie swoją przyszłość
Co mi teraz po czerwonym dyplomie
Skoro wszystkie miejsca już zajęte
Gdziekolwiek pójdziesz, zajęte przez innych
Łzy smutku płyną jak rzeka
Oser: Przyśnił mi się Longczen-la
„Przyśnił mi się Longczen-la!”
Nie chcę otwierać oczu, żeby ten mityczny stwór
Nie rozpłynął się we mgle, jakby nigdy nie istniał.
Sakjil Ceta: Tęsknię za bóstwami
W tych dniach wiosenny wiatr wzbiera pod nachmurzonym niebem.
Ai Weiwei: Cenzura
W 2014 roku w ciągu miesiąca zamazano moje nazwisko na dwóch wystawach, na których pokazywałem swoje prace. W Pekinie zrobili to aparatczycy, w Szanghaju sami organizatorzy. Mogę sobie wyobrazić, że są ludzie, których by to nie obeszło, ale jako artysta widzę w tych tabliczkach miarę wypracowanej przez siebie wartości – kreskę, wskazującą poziom wody w rzece. Ktoś inny wzruszyłby ramionami, ale ja nie mogę, choć oczywiście nie łudzę się, że moja postawa wypłynie jakoś na otoczenie.
Kuczuk Ngonmo: O sowie
Nocą nocą, gdy wszystko zsuwa się w szlam snów,
A więc tą nocą opiekuje się jedynie sowa.
Pohukuje raz po raz w głębię mroku,
Pohukuje to na nasze jutro,
To na ciepło nadchodzącego słońca.
Oser: Cmentarzysko posągów w Liuyuanie
Migmar (pseudonim), Tybetańczyk, w czasie rewolucji kulturalnej był studentem Centralnego Instytutu Mniejszości, wrócił do Lhasy jako nauczyciel w 1970 roku. Kiedy z nim rozmawiałam (8 maja 2002 roku), pracował w departamencie Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA); obecnie emeryt.
„W czasie rewolucji kulturalnej byłem w Pekinie, studiowałem na wydziale sztuk pięknych Centralnego Instytutu Mniejszości. Nieodpowiednie pochodzenie zamknęło przede mną szeregi czerwonej gwardii. Razem z innymi klasowo niepewnymi powołaliśmy więc „gwardię czerwonej sztuki” i działaliśmy „na odcinku literatury”. Było nas bodaj trzydzieścioro, sami zaprojektowaliśmy sobie opaski.
Riczang Rolcog: Wczoraj i dziś
śni mi się Tybet
w którym ośnieżone góry bodą niebo
krystaliczne rzeki toczą się w dolinach
białe kwiaty zdobią łąki
jeziora rymują się z brzegiem pluskiem fal
a echo przedrzeźnia westchnienia owiec
to moje szczęście i twój uśmiech
