Tenzin Gjaco jest Dharmakają.
Esencja sześciu sylab mieszka w moim sercu.
Archiwum kategorii: Z perspektywy Tybetańczyków
Lhakji Dolma: Błogosławieństwa dla Juszu (w rocznicę)
Dziangbu: Rozmowy o miłości
O miłości mówi się bez końca,
jeśli jednak będziesz trzymał
żelazną kulę w płomieniach,
Oser: Pamięci Phuncoga, który się podpalił
Kiedy 16 marca 2008 roku na ulice Amdo Ngaby wylegli protestować duchowni i świeccy, machina państwa zamordowała wiele osób; pośród nich ciężarną kobietę, pięcioletnie dziecko i Lhundrub Co, szesnastoletnią uczennicę szkoły średniej. Trzy lata później wielu Tybetańczyków uczciło pamięć ofiar, zapalając w świątyniach i domach maślane lampki. Phuncog, mnich klasztoru Kirti, oddał im cześć podpalając siebie.
Gepe: Jeszcze nie
Oser: Tylko ten bezużyteczny wiersz dla Lobsanga Cepaka
1.
To już dwudziesty trzeci dzień.
Przeczytałam właśnie „Zaginionego”, wiersz,
I od razu pomyślałam o tobie.
Mniszki z więzienia Drapczi: Grad i mróz nie rozdzielą naszych splecionych dłoni
Penpa Taszi: Top 10. Tybetańskie przekręty
1. Poeci: są nimi nasi uczeni, a co się z nich wylewa, wyznacza nurt myśli intelektualnych elit, którym śni się po nocach gie, dawno zapomniane w Chinach czy na Zachodzie (typu: poezja trzeciej generacji itp.). Uwłaczają progresywnej kulturze i bezwiednie depczą wielkość poezji tworzonej kiedyś przez ich własnych rodaków. Piszą wiersze zbudowane z garści przypadkowych rzeczowników podlanych sosem abstrakcyjnego bełkotu, którego sami nie rozumieją.
NN: Akhu Tonpa i Chińczycy na Księżycu
– Akhu, dlaczego Chińczycy nie wyślą człowieka na Księżyc?
Oser: Film na przemiał
Pewnej wiosennej nocy płyta z filmem dokumentalnym przeniosła mnie w czasie do 14 kwietnia 2010 roku. Tamtego ranka, pisałam wtedy, „potężne trzęsienie ziemi całkowicie zaskoczyło karmazynowy wschodni Tybet. Tak często odwiedzane przeze mnie Dziekundo w jednej chwili legło w gruzach, grzebiąc pod nimi wielu dobrze mi znanych i zupełnie obcych rodaków”. Jak chyba my wszyscy przez czterdzieści dziewięć dni paliłam na domowym ołtarzu lampki i opłakiwałam ofiary przedwcześnie zmuszone wędrować ścieżką odrodzenia.