O Tathagato,
Synu rodu władców świata,
Niezrównany,
Czytający niczym otwartą księgę
Naturę wzajemnej wszechzależności środowiska i istot,
Samsary i nirwany, płynności i stałości,
Nauczycielu współczucia,
Błogosław nam wszystkim!
Archiwum kategorii: Z perspektywy Tybetańczyków
Oser: Rugowanie tybetańskiego ze szkół w imię „stabilizacji”
Doskonale pamiętam, że w październiku 2010 roku tysiące uczniów szkół podstawowych i średnich wyszły na ulice Rebgongu niosąc tablicę z napisem „Potrzebujemy lekcji języka tybetańskiego”. Zaraz potem w ich ślady ruszyła młodzież w całym Amdo, od Qinghai po Gansu. Dołączyli nawet tybetańscy studenci centralnego Uniwersytetu Minzu w Pekinie.
Ringu Tulku: Szczęśliwego Nowego Roku
Wstaje Nowy Rok
Oser: Pokłon czcigodnym
Przed kilkoma miesiącami dostałam prośbę od nieznajomego mnicha z odległego Khamu o napisanie wstępu do jego książki. Dowiedziałam się z niej, że jest jednym z tysięcy duchownych trzech wielkich stołecznych świątyń, których w 2008 roku paramilitarni uprowadzili z klasztorów, uwięzili i wreszcie deportowali w rodzinne strony. Pisał głównie o tym, a ja z radością dołożyłam swoją cegiełkę.
Khandro Tare Lhamo: List nr 2
Aho! Zwierciadło mego serca,
Nadstaw uszu i słuchaj.
Ala! Drogi przyjacielu, zaśpiewam Ci o cudach.
Oser: Zakaźnie chora i izolowana
Każdy dzień w Lhasie wymyka się opisowi.
Budząc się rano, widzę za szybą niebieskie niebo i jasne słońce, przeszywające mnie wskroś dreszczem szczęścia. Tyle że zaraz ono znika. Kiedy otwieram okno, słyszę z pobliskich koszar monotonny szum, przerywany dzikimi wrzaskami, które towarzyszą ćwiczeniu sztuk walki przez młodych, krzepkich żołdaków.
Anu + TMJ, Dekji Cering, Taszi Phuncog, Wujek Buddysta i Young13: 1376 (niech ci się ziści)
Modlitwa o spełnienie życzeń
Jeśli ma ci się spełnić, nie wystarczy się modlić
Tak nic nie zdziałasz
Tam zdajesz się na los
Tu wszystko masz pod kontrolą
Oser: Z Lhasy na odchodne
Opowiem wam historię kilku klisz. Zawsze marzyłam o fotografowaniu Lhasy starym aparatem Zeissa, którym mój ojciec robił zdjęcia ponad czterdzieści lat temu. Bez żadnych politycznych podtekstów, tylko dla sztuki. I właśnie z tą myślą zabrałam z sobą całą masę rolek.
Therang: Z serca siostrze
Po roku bez widzenia i wiadomości do tego lochu doszedł dziś Twój list i zdjęcie, które wprawiły mnie w niewypowiedzianą ekstazę. W tym dusznym, przygnębiającym i toksycznym miejscu książki i słowa kreślone w ojczystym języku są taką rzadkością, jak kwiaty na niebie.
Oser: Łzy Nimy Ceringa
To był upalny, letni dzień, w 1999 roku. Przez Cuglakhang jak zwykle przelewał się tłum pielgrzymów i turystów, a Nima Cering, też jak zwykle, stał w drzwiach i sprzedawał bilety, gotowy do oprowadzania gości z dalekich stron i opowiadania im o świątyni po chińsku albo po angielsku. Taką miał pracę, odmienną od zajęć większości lamów. Jak to mówią w telewizji, „lama przewodnik”. Był jednak kimś więcej niż przewodnikiem, miał wiele innych funkcji, a najważniejsza z nich nazywała się „członek Stałego Komitetu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych w Lhasie”. I dlatego w TV Xizang czy TV Lhasa pośród tłumu burkliwych urzędników w garniturach często widujemy młodego mnicha w bordowych szatach. Zawsze sprawia wrażenie spokojnego, rozsądnego i pewnego siebie.